Το χωριό μας δεν είχε υδραγωγείο αλλά ούτε και υδροδοτική υποδομή εκτός από ένα μικρό αυλάκι νερού από την αμμουτσίλα για το πότισμα των κήπων και των γύρω καλλιεργήσιμων εκτάσεων, η δε υδροληψία για τις ανάγκες των κατοίκων ήταν προβληματική. Αναγκάζονταν να μεταφέρουν νερό στο κάτω χωριό από την πλησιέστερη υδάτινη πηγή την Κεριάνα και το πάνω χωριό από την πηγή της αμμουτσίλας, με ζώα ή και με τις βαρέλες στον ώμο κυρίως οι γυναίκες. Το πλύσιμο των ρούχων γινόταν στο λαγκάδι ή στην Κεριάνα, ή στην αμμουτσίλα. Έτσι η ζωή της Σποδιανιώτισσας νοικοκυράς ήταν πολύ δύσκολη όλες τις εποχές του χρόνου και μάλιστα με πολυμελή οικογένεια.
