Η Σπυριδούλα της Χρυσοπηγής (Κυρά κι' Αρχόντισσα)

Παρουσίαση: Αθανάσιος Νικ. Στάμος

Η αγαπητή μας κυρία  Σπυριδούλα Γιαννικοπούλου, ζει στο αρχοντικό της στο όμορφο ορεινό χωριό μας και χαίρεται να επισκέπτεται τακτικά και να συνομιλεί  διαδικτυακά με τα πέντε παιδιά της, τα έντεκα εγγόνια της και το δισέγγονό της. Ήρθε νύφη στο χωριό μας από την ορεινή Ναυπακτία πριν από αρκετά χρόνια.

Ο άνθρωπος (προξενητής εκείνης της εποχής) που είχε αναλάβει να φέρει σε επαφή γνωριμίας το μελλοντικό ζευγάρι ήταν σίγουρος ότι η γνωριμία αυτή θα είχε αίσιο τέλος και δεν είχε άδικο. Η Σπυριδούλα όμως, είχε δηλώσει στο πατέρα της και στα αδέλφια της που τη συνόδευαν στο χωριό του γαμπρού ότι «αν δεν μου αρέσει ο γαμπρός και το χωριό, θα φύγω και θα γυρίσω πίσω στην αμπελακιώτισα» το χωριό καταγωγής της.

Ο αυτοκινητόδρομος δεν είχε ολοκληρωθεί στο σύνολό του και το αυτοκίνητο τους άφησε στη τοποθεσία «Αγιαγγελής» και η Σπυριδούλα για να φτάσει στο χωριό περπάτησε με τους δικούς της ανθρώπους δυο χιλιόμετρα  με ψηλό τακούνι μέσα από το κακοτράχαλο δρομάκι με πέτρες και αγκάθια για να συναντήσει τον μελλοντικό της σύζυγο τον Παναγιώτη Γιαννικόπουλο στο σπίτι του.

Το Ολοκαύτωμα της Χρυσοπηγής

               (29 Απριλίου 1944)
Πέρασαν 80 χρόνια από την αποφράδα εκείνη μέρα της 29^ης Απριλίου 1944 και στο χωριό μας υπάρχουν ακόμα ερείπια κατεστραμμένων οικιών από τον εμπρησμό που προκάλεσαν τα Γερμανο-Ναζιστικά στρατεύματα κατοχής σε αντίποινα για τις μεγάλες απώλειες που είχαν υποστεί από τις επιθέσεις των μαχητών του ΕΛΑΣ δηλαδή των ανταρτών. Η αντίσταση αυτή θα έπρεπε με κάθε τρόπο να εκλείψει με οποιοδήποτε κόστος επειδή οι κατακτητές είχαν πληροφορίες ότι επρόκειτο να γίνει απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στη Πελοπόννησο και συγκεκριμένα στα ακρωτήρια Ταίναρο ή Ακρίτας και ότι οι  δυνάμεις του ΕΛΑΣ θα κινιόντουσαν  σε αντιπερισπασμό υπερ της απόβασης.

Η απόφαση πάρθηκε στη Κόρινθο στις αρχές Απριλίου από τους Γερμανούς στρατηγούς Χέλμουτ Φέλμυ, Φον λε Σουίρ και Σιμάνα τον Αρχηγό των SS και υπεύθυνο των Ελληνικών Ταγμάτων Ασφαλείας που οργάνωσε στη Πάτρα με τη βία  ο πρώην αξιωματικός του Ελληνικού στρατού και έμπιστος φίλος των Γερμανών αντικομουνιστής Νίκος Κουρκουλάκος, τα εφοδίασε με Γερμανικές στρατιωτικές στολές και με όπλα και τα έθεσε στο πλευρό των Γερμανών σαν ενισχυτική δύναμη για την εξολόθρευση των δυνάμεων αντίστασης του ΕΛΑΣ και με αυτό τον τρόπο οι Ναζί πέτυχαν να χύνεται λιγότερο αίμα από τους Γερμανούς στρατιώτες στις συμπλοκές με τους αντάρτες. 

Η γυναίκα της αγροτιάς! (Μέρος δεύτερο}

                     

Υπήρχε όμως και μια άλλη Σποδιανιώτισσα νοικοκυρά που δεν έδινε και τόση μεγάλη σημασία ότι «η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά». Παρείχε όμως τη βασική καθαριότητα στο σπίτι της (χωρίς όμως την αρχοντιά) διότι περνούσε το περισσότερο καιρό με το σύζυγο στα κτήματα τους και στο κοπάδι των αιγοπροβάτων και επέστρεφε το βράδυ κουρασμένη και ταλαιπωρημένη  στο σπίτι να ετοιμάσει στα γρήγορα φαγητό, να φροντίσει όσο μπορούσε, με το καλύτερο τρόπο τα παιδιά και τους μεγαλύτερους αν υπήρχαν, να πλύνει στα πρόχειρα κάποια ρούχα στη σκάφη, να τα βάλλει κοντά στη φωτιά στο τζάκι να στεγνώσουν ή να ζυμώσει ψωμί και να το ψήσει στη τσερέπα (γάστρα) κυρίως το χειμώνα με τα πολλά χιόνια, τους πάγους το τσουχτερό κρύο και τις ασταμάτητες ραγδαίες βροχές.

Οι «Ανεβοκατεβάτες της Σποδιάνας»

   

Η κτηνοτροφία στο χωριό μας παλαιότερα ήταν πολύ ανεπτυγμένη. Όλοι σχεδόν οι κάτοικοι έτρεφαν αιγοπρόβατα και άλλα χοντρά ζώα που ήταν απαραίτητα για να καλύψουν τις διατροφικές τους ανάγκες παράλληλα με τη γεωργία και την αμπελοκαλλιέργεια. Από τις αρχές του Μάη κάθε χρόνο, ξεκινούσαν συζητήσεις για το «ανέβασμα στο βουνό» με τα κοπάδια τους με συγκεκριμένη ημερομηνία το πρώτο δεκαήμερο του Ιουνίου.
 Είναι μια παραδοσιακή τακτική που έχει τη ρίζα της στα πολύ παλιά χρόνια που ακολουθούν οι κάτοικοι του χωριού μας πιστά και απαρέγκλιτα και έχει τεράστια πολιτισμική και κοινωνική σημασία όχι μόνο για τους ποιμένες της Σποδιάνας, αλλά γενικά και για τους περισσότερους κτηνοτρόφους, το χειμώνα με τις στάνες τους στα «χειμαδιά» και το καλοκαίρι στα «θερινά» βοσκοτόπια.

Το Δημοτικό Σχολείο της Σποδιάνας (Χρυσοπηγής)

ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ

Το Μάρτιο του 1822 η Πελοποννησιακή Γερουσία ανακοινώνει  τη λειτουργία του πρώτου Δημόσιου Ελληνικού Σχολείου στην Τρίπολη με δωρεάν φοίτηση στα Ελληνόπουλα και καθόρισε για Μέθοδο διδασκαλίας την Αλληλοδιδακτική που οι μαθητές των κατωτέρων τάξεων διδάσκονταν από τους μεγαλύτερους σε τάξη μαθητές «τους πρωτόσχολους» με την εποπτεία του δάσκαλου λόγω έλλειψης επαρκούς διδακτικού προσωπικού και στεγάστηκε σε ένα τζαμί που μετατράπηκε σε διδακτήριο.

 Ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας είχε σαν μέλημά του και την οργάνωση της παιδείας και παρότρυνε εκτός των άλλων τους ενήλικες πολίτες και μικρούς Ελληνόπαιδες να αποκτήσουν την αναγκαία και στοιχειώδη γνώση της Ελληνικής γλώσσας και τα χωριά και οι πόλεις με σημαντικό αριθμό παιδιών να κατασκευάσουν διδακτήρια.

ΜΝΗΜΕΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 ΑΠΟ ΤΗ ΣΠΟΔΙΑΝΑ- (ΧΡΥΣΟΠΗΓΗ)

 Παρουσίαση: Αθανάσιος  Νικ. Στάμος

Ήταν ημέρα Δευτέρα 28 Οκτώβρη 1940 και ώρα δέκα περίπου το πρωί, όταν τρία βομβαρδιστικά Ιταλικά αεροπλάνα ξεπροβάλλουν από Νοτιοδυτική κατεύθυνση και συγκεκριμένα πάνω από το χωριό Σταροχώρι και σε δευτερόλεπτα ρίχνουν τις βόμβες τους  στη Πάτρα, στο λιμάνι, στη πλατεία Τριών Συμμάχων και σε άλλες περιοχές.

Εορτή των Αγίων Αναργύρων της Σποδιάνας

Παρουσίαση: Αθανάσιος Ν. Στάμος

Την πρώτη Ιουλίου κάθε χρόνο, γιορτάζει το ομώνυμο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων, που αναστηλώθηκε το 1985 από εράνους και προσωπική εργασία των ευσεβών κατοίκων του χωριού μας. Προς Τιμή των Αγίων, παραθέτω το παρακάτω ιστορικόν από το διαδικτυακό χώρο PRO NEWS.

Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός είχαν πραγματοποιήσει την πρώτη μεταμόσχευση ποδιού στη ιστορία. Ιστορικοί γιατροί αποδίδουν στους Άγιους Ανάργυρους, Κοσμά και Δαμιανό την πρώτη επέμβαση μεταμόσχευσης στην ιστορία και μάλιστα... ποδιού που είχε ακρωτηριαστεί από γάγγραινα!