ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ (Ένας Πρόεδρος με όραμα και τόλμη)

 Στο χωριό μας, Χρυσοπηγή (Σποδιανα) έχουν πολλοί κάτοικοι χρηματίσει πρόεδροι και έχουν προσφέρει πολλά ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες. Ελάχιστοι όμως δούλεψαν με όραμα και προοπτική για το χωριό μας.

Οι περισσότεροι φρόντισαν με την πολιτική και ανικανότητά τους να αναγκάσουν τους νέους ανθρώπους (τα παιδιά του χωριού μας) να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες και να ανατρέξουν σε άλλους τόπους και άλλα μέρη να βρουν την τύχη τους και να δημιουργηθούν. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι ότι από 64 εγγεγραμμένες οικογένειες στους κοινοτικούς καταλόγους, (ή 350 άτομα περίπου ή 44 παιδιά στο σχολείο), πριν από τον εμπρησμό του χωριού μας από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής, σήμερα εν έτη 2019, να υπάρχουν ελάχιστες οικογένειες μόνιμοι κάτοικοι.

Ευτυχώς όμως που οι καιροί άλλαξαν, οι συνθήκες βελτιώθηκαν και τα μέσα διαβίωσης είναι προσφορότερα από το παρελθόν και μπορούμε να ελπίζουμε σε κάποιο νέο και ελπιδοφόρο μέλλον.

Ένας πρόεδρος από τους ελάχιστους προέδρους με όραμα και προοπτική είναι και ο Γιώργος Βασιλόπουλος, ο σημερινός πρόεδρος, που του αξίζει αναγνώριση, νέος άνθρωπος με εμπειρία στα κοινοτικά δρώμενα, κάθε μέρα σχεδόν βρίσκεται στο χωριό μας, κοντά στα προβλήματα ν’ αναζητάει λύσεις.

Στόχος του είναι, όπως ο ίδιος δηλώνει, "να έχει το χωριό μας, ολοκληρωμένες υποδομές για να δύναται ο κάθε κάτοικος να νοιώθει άνετα στο σπίτι του."  

Τον διακρίνει η οξυδέρκεια και η ταχύτητα υλοποίησης των κοινοτικών έργων   αξιοποιώντας τα Ευρωπαϊκά προγράμματα για το καλό των κατοίκων.

Πιστεύω ότι έχει συγκροτημένη σκέψη και άποψη, πως να υποβοηθήσει με Ευρωπαϊκά κονδύλια όσους νέους και νέες θέλουν ν’ ασχοληθούν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία για να ζωντανέψει ξανά η ύπαιθρος και πως να ενθαρρύνει, μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων την νεανική επιχειρηματικότητα στους νέους αποφοίτους των Ανωτάτων σχολών από το χωριό μας, βάζοντας στόχους και προσφέροντας λύσεις σ’ όσους ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις τους στον επιχειρηματικό τομέα.

Υπάρχουν όμως και μερικά άλλα έργα, εκτός από τα ντόπια κοινοτικά, είναι  τα μεγαλόπνοα έργα για την περιοχή μας που  η συνεργασία του προέδρου, σε κοινούς αγώνες, με τους προέδρους των γειτονικών χωριών, κατέληξε οριστικά στην έγκριση και υλοποίηση, από τη Περιφέρεια Δ.Πελοποννήσου, της οδικής σύνδεσης του χωριού μας με το χωριό του Καλάνου και τ’ άλλα χωριά ΒΑ της Χρυσοπηγής με τη ζεύξη του Ποταμού Πείρου με γέφυρα στους μύλους,  στη περιοχή της Ρύκαβας, ώστε τα αυτοκίνητα να πηγαίνουν προς και από το Κάλανο. Ένα έργο που ταλανίζει γενεές γενεών δια μέσου των αιώνων και θα προσφέρει ανεκτίμητη βοήθεια στους κατοίκους της περιοχής.

Όπως, να βελτιωθεί και να καλυφτεί με ασφαλτοτάπητα ο χωματόδρομος Λακκώματα Τσαπουρνιά Μίχα και να συνδεθεί με την οδική αρτηρία Πατρών Καλαβρύτων. Αυτά τα δύο μεγαλόπνοα έργα θα δώσουν μεγάλη ώθηση στην αγροτική, κτηνοτροφική και τουριστική οικονομία της περιοχής.

Ο ρόλος του προέδρου της Χρυσοπηγής δεν τελειώνει όμως εδώ, αλλά, πρέπει παράλληλα, να μελετήσει και να συμπεριλάβει στα μεγαλόπνοα έργα της περιοχής και την δυνατότητα αξιοποίησης των υδάτινων πόρων του χωριού μας με τη δημιουργία Μονάδας εμφιαλώσεως και εμπορίας του νερού, δημιουργία θέσεων εργασίας για τους νέους και νέες του χωριού μας με συμμετοχή των κατοίκων στο φιλόπνοο αυτό έργο ώστε να βελτιωθεί η οικονομική τους κατάσταση.  

Υπάρχει όμως και ένας άλλος τύπος προέδρου που « δεν θέλει καμία αλλαγή στο χωριό μας και στην περιοχή, γιατί αγνοεί τους φόβους που διατρέχει το χωριό μας να εγκαταλειφθεί τελείως».

Αυτός δεν έχει να προτείνει λύσεις, δεν κατέχεται από πνεύμα δουλειάς με ταχύτερους ρυθμούς, δεν έχει εμπειρία στα κοινοτικά δρώμενα, επιδιώκει μόνο το αξίωμα με τις δάφνες και να «κάθεται στο καφενείο να πίνει το καφεδάκι του, ν’ ακούει μουσική και ν’ ασχολείται περισσότερο με τα αθλητικά και τα πολιτικά και όχι με τα προβλήματα του χωριού».

Εμείς, λοιπόν, θέλουμε πρόεδρο με ευγενές όραμα και μεράκι για να ξαναφέρει στο χωριό μας αυτά που έχουν χαθεί. Ζητάμε αυτόν το πρόεδρο, γιατί το χωριό μας έχει συνέχεια και πρέπει να υπάρχει. Παραλάβαμε χωριό από τους προγόνους μας, που έσφυζε από ζωή και δεν έχουμε δικαίωμα να παραδώσουμε ερείπια στους απογόνους μας.

Αθανάσιος  Στάμος  Αθήνα  Μάιος   2019,