Μια μικρή Νεκρολογία

Για το Γιάννη που έφυγε πρόωρα απ’ τη ζωή!

Για δες καιρό που διάλεξε ο Χάρος να μας πάρει,

στα μέσα του χειμώνα, το άνθος του χωριού μας,

τ’ αγαπητό παιδί και τ’ άξιο παλικάρι.

Χτυπάτε καμπάνες θλιβερά, πικρά φαρμακωμένα,

για να τ’ ακούσει η γειτονιά, να’ρθεί η επάνω ρούγα,

να’ρθούν ματάκια θλιβερά, να’ρθούν καρδιές καμένες,

να’ρθούν όσοι βάλανε χρυσά κορμιά στον Άδη.

Να κλάψουμε όλοι μαζί, στη Χρυσοπηγή, ξένοι και δικοί

το Γιάννη, το  αδικοχαμένο μας παιδί.

Άνοιξε θλιβερή καρδιά και πικραμένο χείλι,

άνοιξε και πες μας τίποτες και παρηγόρησέ μας;

Σ’ αφήνω γεια γλυκιά μανούλα μου

Σ’ αφήνω γεια πατέρα μου,

Έχετε γεια αδερφάκια μου

Και σεις ξαδέρφια και ξαδερφοπούλες μου,

Έχετε γεια γειτόνοι μου

Και σεις που μ’ αγαπάτε

Εγώ κατεβαίνω άδοξα στη μαύρη γη,

στο πικραμένο Άδη.

Καλό παράδεισο λεβεντόπαιδο!

Αθανάσιος Νικ. Στάμος